Merhabalar! Anne ile bebek arasındaki bağ doğumdan önce, bebeğin ana rahmine düşmesiyle başlar. Dünyaya gözlerimizi açtığımız ilk andan itibaren ihtiyacımız olan en temel duygu, güven duygusudur. Yaşamın ilk iki yılında anne ile bebek arasında kurulan bağ, yaşam boyu kuracağımız bütün ilişkilerin temelini oluşturur. Yetişkinlik döneminde ilişkilere dair yüklediğimiz bütün anlamlar çocukluk dönemimizde şekillenir.
Çocuğun, annesini korunma ve destek ihtiyaçlarına yanıt verebilecek biri olarak algılayıp algılamaması önemli bir belirleyicidir. İhtiyaçlarına yanıt verilen çocuk olmak, kişinin ileride hem kendisiyle hem de çevresindeki kişilerle ilgili düşüncelerini belirler.
İhtiyaçlarına yanıt alamayan çocuk kendini değersiz ve sevilmez hissederken çevresindeki kişileri güvenilmez olarak algılar. Çocuklukta oluşan bu algı yetişkinlik hayatında kurulacak bütün ilişkiler üzerinde etkili olur.
Küçük yaşlardan itibaren kendimize ilişkin bir algımız oluşmaya başlar. Birçok kişisel özelliğimiz ve duygusal durumumuz ilişki geçmişimize bakarak anlaşılabilir.
Düşük özgüven ve düşük benlik saygısı, çocukluk dönemindeki ilişki bozukluklarından kaynaklanmaktadır. Kendine güven ve benlik saygısı düzeyimiz, çocukluk döneminde ne kadar sevildiğimiz ve değer verildiğimizle bağlantılıdır.
Ebeveynlerimiz tarafından dikkate alınmak, takdir edilmek ve şefkat görmek sağlam bir kişilik oluşumunda oldukça önemli kriterdir.
Kendimizi ne kadar yeterli ve güçlü hissettiğimiz, çocukluk yaşlarındaki desteklenme, önemsenme ve cesaretlendirilmemizle ilişkilidir.
Cesaretlendirilen çocuk keşfetmeye açıktır. Keşfettikçe yeni şeyler deneyimler ve öğrenir. Bütün bunlar özgüvenli bir bireyin oluşmasında atılan ilk ve sağlam adımdır.
Cesaretlendirilmeyen ve desteklenmeyen çocuklarda ise, ergenlik ve yetişkinlik döneminde kişilik bozuklukları ortaya çıkar.
Peki anne ile bebek arasındaki bağın sağlıklı kurulması için ne yapabiliriz?
📍Doğduğu andan itibaren bebek ile iletişim kurarken gözlerinin içine bakmak, bebek ile anne-baba arasındaki bağı kuvvetlendirir.
📍Özellikle hayatın ilk dönemlerinde, bebeklerin hayatında sabit bakım veren kişiler, sabit figürler olmalıdır.
📍Çocukların hayatlarındaki diğer bakım verenlerin sık sık değişmesi güvenli bağlanma ilişkisini kurulmasını olumsuz yönde etkiler.
📍Bebekleri, küçük çocukları ayrılıklara hazırlamak önemlidir. Örneğin; işe giderken bebekle konuşup onu ayrılığa hazırlamak için ”Ben şimdi işe gidiyorum sana anneanne ben yokken çok iyi bakacak. Akşam olunca eve geleceğim yine buluşacağız” diyebilirsiniz.
📍Evden çıkarken çocuğa görünmeden çıkmak, kaçmak, çocuğun size olan güvenini zedeler, güvensizlik duygularını pekiştirir ve ayrılığa tepkilerini artırabilir.
📍Bebekler ilk dönemlerden itibaren babalarına karşı da bağlanma geliştirirler. Babaların, bebeğin hayatındaki rolü çok değerlidir. Ne kadar zaman geçirdikleri, oyun oynamaları etkileşimde bulunmaları değerlidir.
📍Bebekle fiziksel temas kurmak, güvenli bağlanma için çok önemlidir.
📍Bebeğin duygularına uygun şekilde karşılık vermeli ve bebek için ulaşılabilir olunmalıdır.
Psikolog Hazal Sansür
